Τους τελευταίους μήνες καλεστήκαμε όλοι να προσαρμοστούμε σε μία νέα πραγματικότητα, με την έξαρση του κορωνοϊού να φέρνει καθοριστικές αλλαγές στην καθημερινότητα μας. Η πανδημία βρήκε απροετοίμαστη την ελληνική κοινωνία καθώς και ένα Ε.Σ.Υ. πλέον υποστελεχωμένο, αποτέλεσμα σκληρών πολιτικών λιτότητας που εφαρμόζονταν επί δεκαετίες από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις. Η κυβέρνηση της ΝΔ φάνηκε ανίκανη να αντιμετωπίσει τα νέα δεδομένα που δημιούργησε η πανδημία, αδιαφορώντας πλήρως για την διασφάλιση της δημόσιας υγείας και μετρώντας τελικά χιλιάδες κρούσματα και δεκάδες νεκρούς. Ανεπηρέαστος από τις ιδιαίτερες συνθήκες της πανδημίας δεν θα μπορούσε βέβαια να μείνει και ο χώρος της εκπαίδευσης.
Το καθολικό lockdown που εφαρμόστηκε είχε ως αποτέλεσμα το κλείσιμο όλων των σχολών της χώρας από τις αρχές Μαρτίου, ενώ σαν «λύση» για την διεξαγωγή του εαρινού εξαμήνου παρουσιάστηκε η τηλεκαπαίδευση. Το συγκεκριμένο μοντέλο διδασκαλίας ανέδειξε για πολλοστή φορά τις αδυναμίες του τρόπου λειτουργίας των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων καθώς και την αδιαφορία των καθηγητών και των οργάνων διοίκησης για τις ανάγκες των φοιτητών. Όσο πρωτόγνωρο και να ήταν το συγκεκριμένο μοντέλο εκπαίδευσης κάποια πράγματα δεν άλλαξαν. Για ακόμη μία φορά τα περιστατικά καθηγητικής αυθαιρεσίας δεν έλλειψαν, ενώ για την παρακολούθηση των μαθημάτων ήταν προαπαιτούμενη η κατοχή κατάλληλου υλικοτεχνικού εξοπλισμού, με τα οικονομικά έξοδα να βαραίνουν φυσικά τους ίδιους τους φοιτητές. Το ανεπαρκές οπτικοακουστικό υλικό σε συνδυασμό με το ότι το διδακτικό υλικό δεν προσαρμόστηκε κατάλληλα ώστε να καλύπτει τις ιδιαίτερες απαιτήσεις της τηλεκπαίδευσης, οδήγησε σε διαλέξεις με στρεβλούς όρους και επομένως στην ελλιπή κατανόηση της διδακτέας ύλης και άρα του αντικειμένου. Οι ίδιες οι διαλέξεις από την άλλη δεν έμεναν αποθηκευμένες, αλλά διαγράφονταν, με αποτέλεσμα φοιτητές οι οποίοι είτε ήταν εργαζόμενοι, είτε αντιμετώπιζαν προβλήματα σύνδεσης, είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο δεν μπορούσαν να συνδεθούν στην ηλεκτρονική διάλεξη να αποκλείονται από την εκπαιδευτική διαδικασία. Ούτως ή άλλως για εμάς η τηλεκπαίδευση δεν μπορεί και δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να αντικαταστήσει μόνιμα την δια ζώσης εκπαίδευση. Οι φοιτητές πρέπει να έχουν σχολές, κοινή καθημερινότητα, κοινά σημεία αναφοράς ώστε να μπορούν να οργανώνονται, να αντιδρούν και να είναι ενεργοί. Η τηλεκπαίδευση φαίνεται να στρώνει τον δρόμο προς την τηλεργασια, η οποία συνοδεύεται από εργοδοτικές αυθαιρεσίες και περιστολή των εργασιακών δικαιωμάτων μας.
Στην ίδια κατεύθυνση κινήθηκε και η τηλεξεταστική με τα φαινόμενα αυθαιρεσίας να γίνονται και εδώ αντιληπτά. Παρά τα αιτήματα των φοιτητών η ύλη δεν αναπροσαρμόστηκε ποτέ ώστε να συμβαδίζει με τις νέες συνθήκες, αντιθέτως ο τρόπος διεξαγωγής των εξετάσεων έγινε πιο περίπλοκος. Τα πολλαπλά εξεταστικά φίλτρα(εργασία σε συνδυασμό με γραπτή και προφορική εξέταση) φάνηκε να είναι το πιο συνηθισμένο format εξέτασης για το μεγαλύτερο μέρος του καθηγητικού σώματος. Σε πολλές περιπτώσεις ο χρόνος εξέτασης ήταν δυσανάλογος και ανεπαρκής σε σχέση με την δυσκολία και την απαιτητικότητα των θεμάτων, καθώς μέσα σε ένα πλέον περιορισμένο χρονικό περιθώριο ο/η φοιτητής/τρια καλούταν να λύσει το θέμα, να ψηφιοποιήσει τις απαντήσεις του και έπειτα να ανεβάσει το αντίστοιχο αρχείο στην κατάλληλη ηλεκτρονική πλατφόρμα εκπαίδευσης. Ακόμα και στα μαθήματα που εξετάστηκαν με πολλαπλής επιλογής, ο χρόνος ήταν ελάχιστος αναφορικά με τον πλήθος των ερωτήσεων.
Έπειτα, τα τεχνικά προβλήματα που προέκυψαν κατά την διάρκεια της εξεταστικής ήρθαν να κάνουν μία ήδη πιεστική κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη. Αμέτρητες ήταν οι περιπτώσεις που το σύστημα πετούσε έξω κάποιον/α φοιτητή/τρια με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ξανασυνδεθεί και τελικά να αποκλείεται από την εξέταση, όπως και αυτές κατά τις οποίες λόγω της υπερφόρτωσης του δικτύου συμφοιτητές μας δεν μπορούσαν να ανεβάσουν το αρχείο και τελικά έχαναν την προθεσμία υποβολής. Στις περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις η απάντηση των καθηγητών προς τους φοιτητές ήταν η γνωστή καραμέλα «δεν φταίμε εμείς γι’ αυτό/ δεν είναι δικό μας πρόβλημα», αγνοώντας συνειδητά πως ούτε οι φοιτητές έφεραν κάποια ευθύνη γι’ αυτό. Παράλληλα εφαρμόστηκε σε αρκετά μαθήματα η χρήση κάμερας και μικροφώνου με στόχο την «διασφάλιση του αδιάβλητου», πράγμα που είναι καταπάτηση της ιδωτικότητας και των προσωπικών δεδομένών των φοιτητών και έπειτα η χρήση τους καθορίστηκε αναγκαστική προϋπόθεση προκειμένου να μπορούν οι φοιτητές να λάβουν μέρος στην εξέταση του μαθήματος, αναγκάζοντας έτσι αρκετούς να διαλέξουν μεταξύ αποκλεισμού από την εξεταστική ή αγορά του απαιτούμενου εξοπλισμού.
Η εξεταστική του Σεπτεμβρίου είναι προ των πυλών και καμία εμπιστοσύνη δεν έχουμε στις πρυτανικές αρχές ότι θα λάβουν υπόψη τους τις ανάγκες των φοιτητών. Στα ίδια πλαίσια φανταζόμαστε πως θα κινηθούν και οι καθηγητές, με εξοντωτικές εξετάσεις, αποκλεισμούς λόγω έλλειψης υλικοτεχνικού εξοπλισμού, περιορισμένο χρόνο εξέτασης, κανέναν εξορθολογιμσό της ύλης που να ανταποκρίνεται στα νέα δεδομένα. Οφείλουν οι πρυτανικές αρχές να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον όπου κάθε φοιτητής/τρια θα έχει το δικαίωμα συμμετοχής στην εξεταστική του Σεπτεμβρίου. Ένα περιβάλλον όπου δεν θα χρειάζεται να βάλουμε όλοι το χέρι στην τσέπη για την αγορά εξοπλισμού, όπου δεν θα πρέπει να εξεταζόμαστε με δύο και τρείς διαφορετικούς τρόπους για να περάσουμε ένα μάθημα, όπου θα υπάρχει όλο το απαραίτητο υλικό στο eclass, όπου δεν θα καλούμαστε να απαντήσουμε σε 40 ερωτήσεις σε μίση ώρα. Ένα περιβάλλον που τα φαινόμενα καθηγητικής αυθαιρεσίας δεν θα είναι ανεκτά, η ύλη θα ανταποκρίνεται στις νέες συνθήκες και τα θέματα θα είναι διαβαθμισμένης δυσκολίας.
Ήδη το προηγούμενο διάστημα ο Φοιτητικός Σύλλογος προσπαθούσε να πιέσει για μία εξεταστική ασφαλή και ανθρώπινη. Με ένα δεύτερο κύμα της πανδημίας να βρίσκεται πλέον μπροστά μας και την σύγκλητο να έχει ήδη πάρει απόφαση για εξ ολοκλήρου ηλεκτρονική εξεταστική οφείλουμε να διασφαλίσουμε ότι κανένας φοιτητής/τρια δεν θα αποκλειστεί από εξεταστική του Σεπτεμβρίου λόγω τεχνικών ζητημάτων ή έλλειψης εξοπλισμού και παράλληλα ότι τα φαινόμενα καθηγητικής αυθαιρεσίας δεν θα γίνονται ανεκτά. Η δοκιμαστική περίοδος πέρασε και πλέον η δικαιολογία πως δεν έχουμε προηγούμενη εμπειρία με αυτόν τον τρόπο διδασκαλίας/εξέτασης δεν υφίσταται.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ :
- Ασφαλή και ανθρώπινη εξεταστική.
- Κανένας αποκλεισμός φοιτητή λόγω τεχνικών ζητημάτων ή έλλειψης εξοπλισμού.
- Καμία σκέψη για ηλεκτρονική επιτήρηση.
- Δυνατότητα παράδοσης απαλλακτικής εργασίας.
- Χωρήγηση εξοπλισμού από πανεπιστήμιο σε όσους έχουν ανάγκη.
- Εξορθολογισμός της ύλης και των θεμάτων
- Όχι στην καθηγητική αυθαιρεσία
Ενωτική Πρωτοβουλία Ανεξάρτητων Αριστερών λεγεωνάριοι-κουρσάροι ★ 