ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΡΟΧΕΣ (ΣΙΤΙΣΗ-ΣΤΕΓΑΣΗ-ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ) ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΟΙΚΟΤΡΟΦΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΙΣ 25/11

Διανύουμε μία περίοδο βαθιάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, καθώς ήδη βρισκόμαστε στον 8ο χρόνο μνημονιακών πολιτικών. Παρά τις ‘’διαβεβαιώσεις’’ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την έξοδο από αυτά, βλέπουμε ότι συνεχίζεται η επίθεση στα δικαιώματα και την ζωή του λαού και της νεολαίας. Από αυτή την επίθεση δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί ο χώρος του πανεπιστημίου, με την επίθεση στις δημόσια και δωρεάν δικαιώματα των φοιτητών.

Συγκεκριμένα, αναμένεται μετά την αρχή του νέου έτους, αλλαγή του καθεστώτος λειτουργίας και των δύο λεσχών. Όπως προέκυψε από σχετική ενημέρωση από τους εργαζομένους, το ΙΝΕΔΙΒΙΜ θα προκηρύξει νέο διαγωνισμό με στόχο την παραχώρηση τους, αποκλειστικά σε ιδιώτη. Η νέα μορφή λειτουργίας της λέσχης εστιών έρχεται να επιφέρει λίστες και κάρτες σίτισης, αυστηρότερους ελέγχους, ενώ θα εφαρμοστεί και η πληρωμή αντιτίμου. Αυτό σημαίνει πως πολλοί από τους φοιτητές που μέχρι τώρα σιτίζονταν στην λέσχη των εστιών με πρώτους αυτούς των τριών σχολών εκτός πόλης, μπορεί να αποκλειστούν. Μ’ αυτό τον τρόπο ανοίγει ο δρόμος όλο και περισσότερα φοιτητικά δικαιώματα να αμφισβητηθούν μεταφέροντας το κόστος των σπουδών μας στις πλάτες μας.

Η λέσχη στο νέο καθεστώς θα λειτουργεί ως catering , που σημαίνει πως το φαγητό θα έρχεται έτοιμο και η μόνη δουλειά που θα γίνεται είναι η διανομή του. Συνεπώς, ο αριθμός των εργαζομένων θα μειωθεί, με την πλειοψηφία των ήδη υπαρχόντων να απολυθούν, καθώς και η ποιότητα του φαγητού θα είναι πολύ χειρότερη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το σκάνδαλο Χούτου (κρέας αλόγου), ο οποίος φημολογείται να αναλάβει και τις δύο λέσχες.

Ήδη άρχισαν να εφαρμόζονται οι λίστες σίτισης στην εσωτερική λέσχη, ενώ με ανακοίνωση της μέριμνας όσοι δεν μπορέσουν να πάρουν κάρτες σίτισης θα υποχρεούνται να πληρώνουν αντίτιμο 2,20 ευρώ ανά γεύμα. Ακόμη γνωρίζουμε πως η σύμβαση της λέσχης της πόλης λήγει στις 9 Δεκέμβρη, ενώ οι συμβάσεις των εργαζομένων στην λέσχη των εστιών μπορούν να παυθούν ανά πάσα στιγμή χωρίς κάποιο δημοσιονομικό κόστος.

Αυτές οι αλλαγές δεν ξεπήδησαν από το πουθενά αλλά αποτελεί χρόνια επιδίωξη των τωρινών και προηγούμενων κυβερνήσεων να μετακυλήσουν το κόστος σπουδών από τις πλάτες του κράτους στις πλάτες των φοιτητών. Αυτό περιγράφεται στη φράση ανταποδοτική μέριμνα, δηλαδή, το να πρέπει ένας φοιτητής να πληρώσει για να έχει πρόσβαση σε σίτιση-στέγαση-μεταφορές. Πρώτη φορά διατυπώθηκε έτσι από το νόμο-πλαίσιο ’06-’07 και οι επόμενοι νόμοι για την παιδεία, ν. Διαμαντοπούλου το ’11 και ο ν. Γαβρόγλου το ’17, ήρθαν να επικυρώσουν αυτή την κατεύθυνση.

Προβλήματα αντιμετωπίζουμε και στο ζήτημα της στέγασης και των μεταφορών υπάρχουν ακόμη φοιτητές που δεν έχουν δωμάτιο, ενώ δεν έχουν δοθεί οι εγγυήσεις (90 ευρώ) σε αυτούς που άφησαν τα δωμάτια. Οι φοιτητές του ν+2 ετών πετιούνται έξω από τις εστίες ακόμα και αν δεν έχουν προλάβει να τελειώσουν τις σπουδές τους, τα δρομολόγια των λεωφορείων δεν φτάνουν ενώ γίνεται κουβέντα έως και να μπει αντίτιμο.

Σε αυτό το κλίμα υπάρχει ανάγκη να συναντηθεί ο σύλλογος με τους εργαζόμενους της πόλης και να παρέμβει με τα αιτήματά του στην απεργία. Είναι ευκαιρία να βρεθούν οι φοιτητές μαζί με τους εργαζόμενους της λέσχης στο δρόμο, οι οποίοι πρόκειται να απολυθούν

Εμείς θεωρούμε πως όλοι οι φοιτητές πρέπει να απολαμβάνουν τις δημόσιες και δωρεάν παροχές. Οι τελευταίες αποτελούν κεκτημένα δικαιώματα του κόσμος των σχολών και πρέπει να τα υπερασπιστούμε. Θέλουμε η σίτιση να καλύπτει τις φοιτητικές ανάγκες, να είναι δωρεάν και στην ευθύνη του κράτους ώστε στην δύσκολη οικονομική συγκυρία να μπορούμε όλοι να ανταποκριθούμε στις σπουδές μας. Σε προέκταση αυτού, οι εργαζόμενοι τις λέσχης πρέπει να έχουν μόνιμη και σταθερή εργασία με σοβαρά εργασιακά δικαιώματα, ώστε να μπορούν να εγγυηθούν την ομαλή λειτουργία των λεσχών.

Είναι ολοφάνερο λοιπόν ότι τα κεκτημένα προηγούμενων αγώνων για άλλη μία φορά πάνε να καταπατηθούν και καλούμαστε να το ανατρέψουμε ξανά. Με συλλογικούς αγώνες θα μπορέσουμε να διασφαλίσουμε τις κοινές ανάγκες και επιθυμίες μας. Κόντρα στα όργανα διοίκησης του πανεπιστημίου που αρνούνται να αναγνωρίσουν τις διαδικασίες του συλλόγου, πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι αυτές θα γίνονται με τις καλύτερες συνθήκες.

 

Ο ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ , Ο ΜΟΝΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ

 

Απαιτούμε:

• Δημόσια και δωρεάν σίτιση-στέγαση-μεταφορές για όλους.
• Καμία σκέψη για αντίτιμο.
• Όχι στην επίδειξη πάσου.
• Όχι στις λίστες/κάρτες σίτισης.
• Καμία απόλυση εργαζομένου – Δουλειά με δικαιώματα.
• Όχι στις εργολαβίες.
• Καμία υποτίμηση της ποιότητας του φαγητού.
• Επιστροφή της εγγύησης σε όσους φεύγουν από εστίες
• Κανένα μάθημα την ώρα των γενικών συνελεύσεων

 

Αποφασίζουμε:

• Παράσταση διαμαρτυρίας την Τρίτη 27/11 στην Κοσμητεία στις 12:00 για να μην γίνονται μαθήματα εν ώρα Γενικών Συνελεύσεων

• Πορεία την ημέρα της απεργίας, Τετάρτη 28/11, 10:00 στα Προκάτ
• Παράσταση διαμαρτυρίας στην επόμενη Σύγκλοιτο
• Παρεμβάσεις στην εσωτερική λέσχη/Να διασφαλίσουμε ότι κανένας φοιτητής μας δεν θα μείνει χωρίς φαγητό

Πρωτοβουλία Αγώνα για την Λέσχη

 

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΑΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 16:00 ΣΤΑ ΠΡΟΚΑΤ

Συμπληρώνονται φέτος 45χρόνια από την εξέγερση του πολυτεχνείου 1973.Η πολιτική και κοινωνική ιστορία της Ελλάδας έχει στιγματιστεί από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Πρόκειται για την κορυφαία στιγμή εξέγερσης στην σύγχρονη ελληνική ιστορία αλλά κι ένα στιγμιότυπο που η νεολαία κατάφερε να βγει στο προσκήνιο με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της και να παρασύρει μαζί της τον υπόλοιπο λαό. Μια εξέγερση αντιιμπεριαλιστική, αντιφασιστική, βαθιά δημοκρατική κι ανθρώπινη. Το ψωμί-παιδεία-ελευθερία αποτελεί το βασικό σύνθημα της εξέγερσης κι ακόμα και σήμερα περιγράφει τις ανάγκες της νεολαίας και του λαού. Πιάνοντας το νήμα εκείνων των αγώνων μπορούμε να απαντήσουμε στα σημερινά μας προβλήματα, τι σημαίνει λοιπόν για μας το ψωμί-παιδεία-ελευθερία?

Σίτιση

Ωστόσο βλέπουμε μια κατάσταση εντελώς διαφορετική σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Από την μία η λέσχη στην πόλη φαίνεται πως θα εφαρμόσει τις λίστες των φοιτητών που δικαιούνται να τρώνε (κάτι που δεν εφαρμοζόταν τα προηγούμενα χρόνια), κάτι που σημαίνει πως οι υπόλοιποι είτε δεν θα μπορούν να φάνε είτε θα πρέπει να πληρώνουν κάποιο αντίτιμο. Από την άλλη για την λέσχη στα κιμμέρια φαίνεται πως το καθεστώς που επικρατούσε πρόκειται να αλλάξει. Συγκεκριμένα φαίνεται πως μετά τα Χριστούγεννα η Λέσχη θα πάψει να είναι στο ΙΝΕΔΙΒΙΜ και θα περάσει στα χέρια catering. Από την στιγμή που θα γίνει catering θα εφαρμοστούν και στην έξω Λέσχη λίστες και πολύ πιθανό να μπορούν να σιτίζονται μόνο τα άτομα που μένουν στις εστίες. Στην συγκεκριμένη λέσχη σιτίζονται όχι μόνο οι εστιακοί αλλά και όλα τα άτομα από τις 3 σχολές που βρίσκονται στα κιμμερια και πηγαίνουν για μάθημα καθημερινά. Πέρα από τις λίστες ακόμα η ποιότητα του φαγητού θα είναι χειρότερη, οι έλεγχοι αυστηρότεροι και γενικώς θα υπάρξει αλλαγή όλου το σκηνικού στην συγκεκριμένη λέσχη.

Στέγαση

Σε ό,τι αφορά την κατάσταση στις εστίες ,έχουμε ήδη τις πρώτες εξώσεις φοιτητών από τις εστίες. Αυτές αφορούν κυρίως φοιτητές που έχουν συμπληρώσει το 7^ο έτος σπουδών τους, χωρίς να πάρουν πτυχίο. Όλα τα προηγούμενα χρόνια οι εστίες ήταν σε θέση να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες τόσο του πρώτου έτους όσο και όλων των υπόλοιπων φοιτητών που έχουν ανάγκη με βάση τα εισοδηματικά τους κριτήρια να στεγάζονται, ώστε να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Στην δύσκολη οικονομική συγκυρία, με ένα μεγάλο μερίδιο των φοιτητών να εργάζονται και με την εντατικοποίηση των σπουδών μας να έχει πάει σε άλλο επίπεδο, δεν μπορεί να τίθεται θέμα για το δικαίωμα κάποιου να απολαμβάνει την δωρεάν στέγαση ,που ήδη έχει πληρώσει μέσω της φορολογίας.

Λεωφορεία

Στο κομμάτι των μεταφορών έχουμε όλοι μας παρατηρήσει πως πολλές ώρες τις ημέρας τα λεωφορεία είναι γεμάτα με αποτέλεσμα πολλοί από εμάς να μην μπορούν να μπουν σε αυτά και να πληρώνουν ταξί ή να πηγαίνουν στις σχολές τους με τα πόδια. Παράλληλα, αυτό το διάστημα φημολογείται έντονα και η εφαρμογή αντιτίμου για τα λεωφορεία που έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα που ίσχυαν τόσα χρόνια. Το ΔΠΘ είναι από τα λίγα πανεπιστήμια που ακόμα προσφέρουν τις μεταφορές των φοιτητών δωρεάν και είναι κάτι που ο φοιτητικός σύλλογος έχει κερδίσει μέσα από αγώνες. Πρέπει να γίνει αντιληπτό στον καθένα πως οποιοσδήποτε θέλει να πάει στην σχολή του θa έχει το δικαίωμα να το κάνει αυτό δωρεάν και με αξιοπρέπεια.

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά?

Σαν γενική εικόνα θα μπορούσαμε να πούμε πως ακολουθείται μια αρκετά επιθετική πολιτική σε ο,τι αφορά τις αναγκαίες και κεκτημένες παροχές. Οι παροχές αυτήν την στιγμή αποτελούν βάρος για τον κρατικό προϋπολογισμό και θα βόλευε την κυβέρνηση και τις διοικήσεις να περικοπούν όπου είναι δυνατό αυτό. Στην Ελλάδα των μνημονίων και της λιτότητας η χρηματοδότηση για την παιδεία έχει πέσει σε πρωτοφανή επίπεδα. Ακόμα κι όταν το υπουργείο εξασφαλίζει κονδύλια για τα πανεπιστήμια, οι διοικήσεις προτιμάν να τα χρησιμοποιήσουν σε άλλους τομείς της ακαδημαϊκής ζωής.

Δηλαδή εν ολίγοις προτιμούν να τα επενδύσουν σε τομείς που θα τους βοηθήσουν να κάνουν καριέρα και να ανελιχθούν, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τις φοιτητικές ανάγκες.

Μάλιστα αυτό θα ενισχυθεί με την αλλαγή για το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων, όπου η κάθε διοίκηση θα είναι ελεύθερη να διαχειρίζεται κατά τη δικιά της βούληση τα χρήματα που λαμβάνει από το υπουργείο. Όλα τα παραπάνω συνηγορούν σε μια κατεύθυνση ιδιωτικοποίησης των παροχών και υποτίμησης της ποιότητας αυτών.

Άσυλο

Οι τελευταίες εξελίξεις με το αντιδραστικό πόρισμα Παρασκευόπουλου για το Πανεπιστημιακό άσυλο δείχνουν πώς το κομμάτι της πειθάρχησης, καταστολής και αποστείρωσης του πανεπιστημίου αποτελεί κεντρική στόχευση της κυβέρνησης. Το πρώτο σκέλος αφορά σε άμεσες κατασταλτικές επεμβάσεις από πλευράς των διοικήσεων των σχολών για την ανάσχεση συγκεκριμένων συμπεριφορών και πρακτικών, όπως πχ τα αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα,  οι καταλήψεις χώρων και τα στέκια των συλλογικοτήτων, οι πολιτικές εκδηλώσεις και οι ριζοσπαστικές πολιτικές κινητοποιήσεις (κατάληψη, παράσταση διαμαρτυρίας κλπ). Το δεύτερο σκέλος έχει να κάνει με την δημιουργία συγκεκριμένου πλαισίου θεμιτών συμπεριφορών και πρακτικών εντός και εκτός πανεπιστημίου. Το καλό, θεμιτό πρότυπο είναι αυτό του φοιτητή ο οποίος σπουδάζει με εντατικούς, ταχύρρυθμους όρους ενώ δεν εμπλέκεται με κανένα τρόπο σε συλλογικές διεργασίες του φοιτητικού σώματος. Το κακό πρότυπο, εξ αντιδιαστολής, είναι αυτό του φοιτητή ο οποίος εντάσσει το στοιχείο της συλλογικότητας ακόμα και στο επίπεδο των σπουδών του απέναντι στον ανταγωνισμό και την αξιοκρατία και τείνει να συλλογικοποιεί εμπειρίες, ανησυχίες και πρακτικές.

Ακόμη με τον πρόσφατο Νόμο Γαβρόγλου ,όσον αφορά το άσυλο δεν γίνεται λόγος για επιστροφή σε μια ισχυρή έννοια πανεπιστημιακού ασύλου, που να καλύπτει συνολικά την ελεύθερη πολιτική και κινηματική δράση και τη διακίνηση ιδεών, αλλά για μια πιο στενή έννοια «ακαδημαϊκού ασύλου» που αφορά την προστασία της διδασκαλίας και της έρευνας ,αφού προβλέπεται ότι το άσυλο καταλύεται απλά με απόφαση των πρυτανικών αρχών σε περίπτωση πλημμελημάτων. Βέβαια αξιόποινη πράξη μπορεί να κριθεί και μια ειρηνική παράσταση διαμαρτυρίας!

Ήδη από πέρσι με απόφαση της διοίκησης, αναιρέθηκαν κατακτήσεις του φοιτητικού συλλόγου που ήταν κατοχυρωμένες για ολόκληρες δεκαετίες ,τόσο στο κομμάτι των δημόσιων και δωρεάν παροχών ,όσο και στο κομμάτι του ασύλου. Στο κομμάτι του ασύλου η διοίκηση προσπαθεί να αμφισβητεί την ύπαρξη του με έμμεσο τρόπο. Με απόφαση της, κατέβηκαν όλες οι αφίσες και τα υλικά της κάθε πολιτικής δύναμης που παρεμβαίνει στους αντίστοιχους κοινωνικούς χώρους σε μία κατεύθυνση αποστείρωσης του ασύλου από την πολιτική και πολιτισμική έκφραση.

Πτυχίο

Στην εφημερίδα της Κυβέρνησης που δημοσιεύθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου, διαβάζουμε : «Ότι η επιτυχής ολοκλήρωση του πρώτου κύκλου σπουδών, που οργανώνεται στα τμήματα: α) Πολιτικών Μηχανικών, β) Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, της Πολυτεχνικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, οδηγεί στην απονομή ενιαίου και αδιάσπαστου τίτλου σπουδών μεταπτυχιακού επιπέδου (integrated master), στην ειδικότητα εκάστου τμήματος, επιπέδου 7 του Εθνικού και Ευρωπαϊκού Πλαισίου Προσόντων». Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η σχολή των ΗΜΜΥ εξαιρείται από τον τίτλο του Μάστερ σε όλο το εύρος των ΗΜΜΥ και σε περίπτωση που δεν προστεθεί στη λίστα ,το πτυχίο θα ισοδυναμεί με Μπάτσελορ. Από την μεριά του το Τμήμα δημόσια δηλώνει πως βρίσκεται σε συνεννόηση με το υπουργείο και το ζήτημα θα διευθετηθεί.

Το σπάσιμο του πτυχίου είναι πάγια θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση γιατί απαντάει στην υπερεξειδίκευση που αναζητά η αγορά εργασίας. Παρόλαυτα έρχεται σε άμεση σύγκρουση με το κόσμο των σχολών ,καθώς του στερεί την ευκαιρία να έχει ένα πιο ισχυρό πτυχίο που θα μας εξασφαλίσει μια καλύτερη επαγγελματική προοπτική. Ακόμα κι αν αυτή η αλλαγή δεν πραγματοποιηθεί άμεσα, πρέπει να εξασφαλίσουμε πως κανένας απόφοιτος δεν θα πάρει Mπάτσελορ αντί για Μάστερ λόγω αυτής της καθυστέρησης από πλευράς Υπουργείου.

 

Πως απαντάμε εμείς?

Για εμάς τόσο τα αιτήματα όσο και οι ανάγκες μας είναι ξεκάθαρες. Θέλουμε Δημόσιες και Δωρεάν παροχές και όχι την είσοδο των εργολαβιών στο πανεπιστήμιο με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό ,δηλαδή την υποβάθμιση των παροχών μας μπροστά στο κέρδος του εργολάβου. Θέλουμε τα πτυχία μας να είναι ενιαία και αδιάσπαστα ,να μας εξασφαλίζουν μια θέση στην αγορά εργασίας, και να μην είναι κουρελόχαρτα που θα μας εξασφαλίζουν απλά το δικαίωμα να παρακολουθούμε σεμινάρια.

Θέλουμε τον χώρο του ασύλου ζωντανό, βλέπουμε πως 3 από τις 5 σχολές βρίσκονται εκτός της πόλης και το πανεπιστήμιο εντός να έχει ερημωθεί. Αυτό καθόλου τυχαίο δεν είναι καθώς ο χώρος του πανεπιστημίου δεν αποτελεί απλά χώρο διαλέξεων πάντα ήταν ένας χώρος αμφισβήτησης, πολιτισμού, ένας χώρος κοινωνικών αγώνων και εφαλτήριο νέων. Επειδή πρέπει ο χώρος των ΠΡΟΚΑΤ να αναζωογονηθεί, πιστεύουμε πως είναι αναγκαίος ένας χώρος-στέκι των Φοιτητών ο οποίος θα στελεχωθεί από εμάς τους ίδιους, όπου θα μπορούν να γίνονται κουβέντες, προβολές, εκδηλώσεις, όπου θα διαμορφώνεται από εμάς. Στο στέκι για την διαχείριση του θα γίνονται συνελεύσεις ώστε να συμμετέχουν όλοι ισάξια, καθώς και θα μπορεί να λειτουργεί και σαν γραφείο με την λειτουργία ενός φωτοτυπικού και ενός χώρου με σημειώσεις.

Ο Συλλογικός δρόμος, ο μόνος πραγματικά νικηφόρος.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Σύλλογος μας έρχεται αντιμέτωπος με αυτά τα ζητήματα. Συγκεκριμένα με το θέμα της Λέσχης των Κιμμερίων πριν μια δεκαετία περίπου είχε γίνει ξανά προσπάθεια να περάσει η λέσχη στα χέρια ιδιώτη, ωστόσο ο Σύλλογος τότε βρέθηκε σε ετοιμότητα μέσα από τις συλλογικές του διαδικασίες (Γενικές συνελεύσεις), συνεδρίασε, κινητοποιήθηκε και εν τέλει μπόρεσε να αποτρέψει αυτή την κίνηση. Έτσι και σήμερα βρισκόμαστε στην ίδια θέση, αντιλαμβανόμενοι πως μόνο μέσα από τον συλλογικό δρόμο καθώς όλοι πληττόμαστε το ίδιο από αυτές τις αλλαγές, κόντρα στις λογικές του ατομικού δρόμου, του κανιβαλισμού μεταξύ μας πρέπει να δώσουμε μια απάντηση σε όλα αυτά. Αυτή η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από τις συλλογικές μας διαδικασίες ώστε να κινητοποιηθούμε να διεκδικήσουμε και εν τέλει να μπορέσουμε να πετύχουμε υλικές νίκες.

 

ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 16:00 ΣΤΑ ΠΡΟΚΑΤ